Kythnos heeft een oppervlakte van 99 km2 en een kustlijn van 98 km en heeft ongeveer 1600 inwoners.
Het is een bergachtig, overwegend kaal eiland en zeer rustig eiland met een groot aantal mooie gesloten baaien.
Het ligt buiten de grote toeristenstroom en is daarmee ideaal voor wie wil genieten van de zee en de rust.
Kythnos produceert peulvruchten, granen, wijn, vijgen, voortreffelijke honing en de sedert de Oudheid beroemde Kythnische kaas (Kythneios Tyros). De visserij wordt zeer intensief beoefend, de zandige baaien, vooral die van Aghia Irini, zijn ware vissersparadijzen.
In de grijze voortijd zou de halfgod Kythnos met zijn Dryopiërs uit Euboea hier zijn geland en sinds dat moment draagt het eiland zijn naam. De bewoners van Kythnos bleven aanvankelijk neutraal tijdens de Perzische oorlogen. Later stuurden ze twee schepen naar de zeeslagen bij Salamis en Kaap Artemision.
Tussen 431 en 404 v.Chr. waren de Kythniërs bondgenoten van Athene tegen de Spartanen. Aristoteles spreekt met bewondering over hun staatsbestel in zijn Kythnion Politeia. In 338 v.Chr. verschenen de Macedoniërs, daarna de Egyptische Ptolemaeën, vervolgens weer de Macedoniërs die in 202 v.Chr. een sterk garnizoen op het eiland legerden; zij sloegen de Romeinen meer dan éénmaal terug. Tenslotte veroverden de Romeinen Kythnos in 146 v.Chr. In 68 n.Chr. veroverde een berucht zeerover 'Pseudo-Nero' met zijn manschappen het eiland en maakte Kythnos tot een basis voor zijn rooftochten in de Egeïsche Zee.
Calpurnius Apernarus, de Romeinse gouverneur van Galatië en Pamfylië, bewees weer eens dat Rome niet met zich liet spotten en liet hem terechtstellen.
De Romeinen maakten toen van Kythnos een verbanningsoord. In de Frankische tijd regeerden de Venetiaanse families Sanudo, Castelli en later Gosadino, met toestemming van de Turken, totdat de laatste Gosadino, Angelos, in 1617 definitief door de Turken werd verjaagd. Daarvóór heerste een korte tijd de gevreesde piraat Chaireddin Barbarossa, die de burcht in 1537 door verraad had ingenomen, over het eiland. De geestdrift van de bevolking kende echter geen grenzen toen het eiland bevrijd was van de Turken.