Kéa is een eiland dat behoort tot de Cycladen, het ligt ten noordwesten van Kithnos, niet ver van het Griekse vasteland, is 120 km2 groot en heeft ongeveer 1.700 inwoners.
De belangrijkste haven van het eiland is de haven van Korissia die in het noordwesten van het eiland ligt. Tziá zoals Kéa in de volksmond heet ligt zo dicht bij Attika dat het net als Aegina en Salami vaak een doelwit is voor de bevolking van Athene.
Naast wat eikenbos en hier en daar wat amandelboomgaarden kent het bergachtige eiland weinig vegetatie zodat het in de zomer een dorre indruk maakt.
Korissia, gelegen in de zuidwesthoek van de Ayos Nikólaosbaai, is één van de beste natuurlijke havens in de Egeïsche Zee.
Vandaag de dag lijkt Kéa een uitstervend eiland maar in de Oudheid was het echter één van de rijkste Cycladeneilanden. Zoals blijkt uit vondsten uit Kefala was Kéa al bewoond aan het eind van het Neolithicum (voor het jaar 3.000 v.Chr.). Rond het jaar 1.000 v.Chr. kwamen de Ioniërs op het eiland die er vier steden bouwden: Ioulis, Coresia, Poièessa en Carthaea.
Het eiland speelde een rol in de oorlog tegen de Perzen door zijn schepen aan te bieden voor de zeeslag van Salamis en werd later lid van de Delisch-Athische Zeebond (478 v.Chr.).
De Venetianen bezetten Kéa in het begin van de 13de eeuw. In de tijd die volgde viel het vele malen aan piraten ten prooi. De Turken verschenen op het eiland in 1537. Hun overheersing vond er echter nooit vaste grond. Tussen 1789 en 1790 gebruikte vrijheidsstrijder Lambros Katsonis het eiland als basis voor zijn aanvallen op de Turkse vloot.