De eiland Tilos ligt tussen Nysiros en Chalki, is 63 km2 groot, met een kustlijn 65 km en heeft ongeveer 350 inwoners.
Tilos is misschien, na Kastellorizo, wel het meest afgelegen eiland van de Dodekanesos maar dit is misschien wel de charme van het eiland. Het rotsige eiland is nauwelijks begroeid en heeft een kleine vruchtbare vallei in het midden van het eiland die uitloopt op het zandstrand van Erystos.
Livada is de havenplaats van het eiland, gelegen in een baai met kiezelstranden en helder water. Het is een klein dorp met traditionele griekse huisjes. Bezienswaardig zijn de oude Basiliek, de ruïnes van het Middeleeuwse fort Agriosykia, een tweetal kerken met fraaie muurschideringen.
In het dorpje Gera staat het kerkje Taxiarchis met oude muurschilderingen en in het verlaten dorpje Mikro Chorio staan eveneens kerkjes met oude muurschilderingen.
Megalo Chorio is de hoofdplaats van Tilos, gebouwd aan een rotsachtige heuvel met een fort op de top dat op de fundamenten van een oude tempel is gebouwd. Vroeger lag het plaatsje geheel binnen de muren van het fort maar later verplaatste het zich naar de voet van de heuvel.
In de hoofdstad vindt men ook veel halfvervallen kerkjes die bestaan uit één ruimte met een gewelfd dak. Meestal zijn er fresco's uit de 14de en 15de eeuw. Voor de noordmuur van de Taxiarchis-kerk ziet men nog een groot stuk van de antieke stadsmuur.
Geplaveide straatjes lopen van het dorp in haarspeldbochten naar beneden. Evenmin als de plaats van het stadje zelf is ook de plaats van de begraafplaats ooit veranderd, alleen was hij in de Oudheid veel groter dan nu. Men ziet er nog steeds antieke graven, stenen platen met inscripties en offeraltaren.
Wie omhoog loopt naar de vesting (Kastro) ziet dat de imposante ingangspoort en enige gedeelten van de muur nog uit de Oudheid stammen. Loopt men door de poort dan ziet men een antieke marmeren trap. De treden voerden waarschijnlijk van de propylaeën naar de tempel van Zeus en Athene, de schutspatroon van de stad. De eilandbewoners hebben deze vesting steeds weer versterkt en vergroot, iedere keer als er oorlogsgevaar dreigde.
Aan de weg van Meghalo Chorio naar Livadia ziet men op een lage heuvel de ruïnes van de middeleeuwse burcht Mesaria, hier vlakbij ligt de Grot van Charkadi. Voordat de eerste mensen Tilos betraden leefde hier een olifanten-soort waarvan men de skeletten kan bewonderen in de grot Charkadi.
In het centrum van het eiland ligt het verlaten Mikro Chorio en wie een middeleeuwse wachttoren wil zien moet een uur wandelen vanuit Mikro Chorio in noordwestelijke richting.
Her en der over het eiland liggen verschillende mooie zandstranden. Bij Erystos ligt een prachtig, één km lang, zandstrand. Bij het haventje van Agios Antonios liggen eveneens een paar kleine strandjes en 2 km verder aan de weg naar het klooster Aghios Panteleirnon ligt het fraaie zandstrand van Plaka.
Het ommuurde klooster Aghios Panteleirnon uit de 18e eeuw is gewijd aan de beschermheilige van het eiland en ligt in een prachtige groen kloof in een idyllische omgeving. De ingang wordt bewaakt door een hoge vierhoekige toren. De abt Laurentias heeft de kloosterkerk in 1703 gebouwd. In het interieur zijn enkele geschilderde fresco's bewaard gebleven die door Gregorios uit Symi in 1776 zijn gemaakt. De cellen der monniken, vaak twee boven elkaar, liggen rond de kloosterkerk. Aghios Panteleimon werd een belangrijk cultureel en economisch centrum. Het sloeg bijv. zijn eigen munten die alleen op dit eiland waarde hadden. Het viert zijn naamdag op 27 juli.
De overige (circa 20) kerken bezitten fresco's uit de 13de-16de eeuw. Nadat de Turken het eiland veroverd hadden werden er alleen kleine kerken gebouwd. De ingangsdeur was soms maar één meter hoog. Ook de huizen werden in die tijd steeds kleiner. 'Een huis waar men nog net in past en een veld dat men nog net kan zien' werd toendertijd beschouwd als een passend bezit voor de bewoners van Tilos. Bijna ieder van hen heeft zijn eigen olijfpers en een oven op de binnenhof. De ongeveer 350 mensen die nu nog op het eiland wonen leiden een geïsoleerd bestaan.