Het vulkanische eiland Lanzarote, ook wel het eiland van César Manrique genoemd, is het op drie na grootste eiland van de Canarische eilanden, het eiland is ongeveer 58 km lang en maximaal 20 kilometer breed en heeft een totale oppervlakte van ongeveer 752 km2.
Lanzarote ligt ruim 110 kilometer van de Marokkaanse kust en is het meest oostelijke eiland van de Canarische archipel, het is Spaans grondgebied en heeft zo'n 80.000 inwoners.
Rond Lanzarote liggen verschillende kleine eilanden waarvan La Graciosa de grootste is en het enige eiland wat bewoond is. De Playa de las Conchas op dit eilandje wordt als het mooiste strand van de Canarische Eilanden beschouwd, de Playa Lambra op hetzelfde eiland is bedekt met miljoenen schelpen. Enkele andere eilanden zijn Roque del Oeste, Rogue del Este, Alegranza, en Montaña Clara, deze eilanden zijn beschermde natuurgebieden die niet toegankelijk zijn voor toeristen.
Lanzarote is een vulkanisch eiland dat gevormd is door de vele vulkaanuitbarstingen waarvan de laatste grote erupties plaats vonden tussen 1730 en 1756 in het gebied van de Montañas de Fuego, deze worden ook wel de 'Vuurbergen' genoemd. Het heuvelachtige landschap van Lanzarote bestaat daardoor uit lava met ruim honderd kraters en ca 300 vulkaankegels. Hierdoor zijn spectaculaire landschappen ontstaan.
Het eiland heeft geen hoge bergen, de hoogste top is de Peñas del Chache (671 m) en is gelegen in het noorden van het eiland. Lanzarote heeft een droog, mild woestijnklimaat en er valt nauwelijks neerslag.
De begroeiing op Lanzarote bestaat hoofdzakelijk uit cactussen en de Canarische palm. Enkele keren per jaar heeft Lanzarote last van een hete droge Saharawind waardoor de lucht soms geel kleurt door het fijne stuifzand uit de Sahara.
Vanuit de Sahara, die toch ruim 250 km verderop ligt, wordt zeer fijn zand door de wind meegenomen. Daardoor ontstaan er soms wandelende duinen en ziet men vaak zandverstuivingen op de wegen.