Legendes
Het in 't uiterste zuidwesten van de Canarische eilandengroep gelegen El Hierro is in zijn eigen legendes verzonken.
Hier kan men moeilijk vergeten dat dit eiland eeuwenlang als het einde van de bekende wereld werd beschouwd, het is 't meest westelijk gelegen stukje grond waarna alleen maar de immense zee te zien was. Men kan daarom niet naar het landschap kijken zonder herinnert te worden aan de legendes die hier altijd hebben voortgeleefd zoals bijvoorbeeld het mythische eiland San Borondón dat uit de oceaan tevoorschijn komt en daar weer in verdwijnt. En af en toe lijkt het eiland aan de horizon te verschijnen. Of de legende van de heilige boom, de Garoé, die het hele eiland met zijn takken van water voorzag in de tijd vóór de komst van de Spanjaarden. Vlak bij de heilige boom ligt de Garoé bron.
La Dehesa herbergt het laatste Canarische jeneverbeswoud, een bos vol bomen met spookachtige vormen die jaren langs door de wind zijn gevormd.
De verlaten en raadselachtige natuur van El Hierro geeft soms de indruk dat de tijd hier heeft stilgestaan.

Tradities
Er is één evenement op El Hierro dat boven alle andere uitsteekt: La Bajada de la Virgen de los Reyes, een feest dat eens in de vier jaar gevierd wordt en dat alle inwoners van binnen en buiten het eiland verenigt om hun Maagd van het heiligdom van La Dehesa naar Valverde te dragen. Sinds 1643 wordt de Maagd om de vier jaar in alle vroegte op 24 september naar buiten gedragen in gezelschap van een groep vreemd uitgedoste dansers die onophoudelijk dansen en met fluiten en trommels een ritmisch geluid, de typische "chacaras", voortbrengen. Een pelgrimstocht van ongeveer 29 km lang die dwars over het eiland loopt van de Nuestra Señora de los Reyes naar de Santa María de la Concepción in Valverde. Deze pelgrimstocht is ook bekend als het laatste stuk van de GR131. Deze viering, die de verering van de Maagd Maria verbindt met eeuwen oude tradities, is ongetwijfeld één van de meest opmerkelijke feesten van de Canarische Eilanden.