La Palma, het hartvormige eiland, is op twee na het kleinste en meest westelijk gelegen eiland van de zeven Canarische Eilanden en is met zijn ongeveer 700 vierkante kilometer een werelddeel op zichzelf. Het eiland is 47 km lang en op het breedste punt 29 km breed.
Het eiland heeft niet dezelfde toeristische ontwikkeling doorgemaakt als Gran Canaria en Tenerife. Het prachtige landschap, de rust, de karakteristieke eigenschappen en de enorme mogelijkheden voor de wandelaars hebben ertoe geleid dat het toeristische aanbod gericht is op de bezoeker die in zijn vakantie volop van de weelderige natuur en rust wenst te genieten.
Het eiland San Miguel de La Palma is ongetwijfeld het meest Atlantische van alle Canarische Eilanden, de hoogste berg die vanuit de oceaan omhoog rijst tot 2426 meter hoogte is de Roque de los Muchachos. Deze heeft dichtbegroeide hellingen waar een levenswijze behouden is gebleven die gebaseerd is op de bananenteelt en de tradities. Het eiland kent weinig industrie en het leven verloopt hier in een rustig tempo waaraan de bezoekers zich zonder enige moeite aanpassen.
Het eiland kent twee belangrijke "toeristische" maar kleine urbanisaties, één in het oosten en één in het westen. Los Cancajos, in het oosten, ligt op slechts enkele kilometers van het vliegveld en van de hoofdstad van het eiland. Puerto Naos, in de agrarische plaats LIanos de Aridane, in het westen, heeft door een gunstigere ligging een zonniger klimaat. Beide plaatsen zijn ontstaan rondom twee afgezonderd gelegen stranden met vulkanisch zand.
Als men de weelderige natuur van La Palma heeft gezien is gemakkelijk te begrijpen waarom de inwoners van de Canarische Eilanden dit "het mooie eiland" noemen. De overvloed aan water en de vruchtbare jonge vulkanische grond verzekert de overlevingskans van bossen die, vanuit een botanisch oogpunt bezien, van groot belang zijn.
Het vulkanisme heeft zowel de geografie, de flora en fauna, als het leven van de mensen bepaalt. Nu sluimeren de vulkanen, niemand weet voor hoelang want de laatste uitbarsting was nog maar in 1971 en nog steeds zijn de rotsen warm van het ondergrondse vuur in het zuiden van het eiland.