Skiros heeft een landoppervlakte van 200 km2 met een kustlijn van 130 km en een inwoneraantal van ongeveer 3000 inwoners.
Skiros is een historisch eiland met rijke archeologische vondsten, zandstranden, beboste bergen, vruchtbare valleien, mooie architectuur en prachtige locaties. Het eiland wordt sinds de prehistorische jaren bewoond en bloeide in de 3e eeuw v.Chr. als een minoïsche kolonie.
Het is door zijn geïsoleerde ligging één van de mooiste eilanden gebleven met goede stranden, een fraaie hoofdplaats, een afwisselend landschap en niet al te veel toerisme.
In de mythologie en in de geschiedenis duikt het eiland enkele malen min of meer positief op.
Het is eeuwenlang een geïsoleerd liggend eiland geweest, slechts bewoond door vissers en bannelingen die de Byzantijnse heersers hadden beledigd of een misdaad hadden begaan.
Het heuvelachtige noorden van het eiland is groen met olijfbomen en dennenbossen, het zuiden is rotsachtig en ongecultiveerd.
De hoofdplaats, Skiros-stad, is tegen de hellingen van de oostkust aangebouwd met helwitte kubushuizen die vooral in de oude stad een doolhof van kleine straatjes vormen. Ze worden bekroond door de acropolis waar koning Lykodemes wellicht heeft gewoond. Een 13e-eeuwse vesting en het klooster Agios Georgios begroeten de toerist.
Het klooster is oorspronkelijk gesticht door de Byzantijnse keizer Nikephoros Phokas (963) en verscheidene keren gerestaureerd. Er zijn enkele muurschilderingen te zien.
De interieurs van de huizen van Skiros zijn zeer bijzonder, nog niet aangetast door het toerisme tonen ze de rijkdom van voorheen. Vooral het keramiek, houtsnijwerk, de geborduurde kleden en koperen voorwerpen zijn een lust voor het oog.

Het eiland was vroeger namelijk verbanningsoord voor vooraanstaande lieden die de Byzantijnse heersers hadden beledigd, voor misdadigers en andere criminelen. Deze speciale groepen hadden in de loop der eeuwen gemene zaak gemaakt met de zeerovers die eeuwenlang de Egeïsche Zee hebben geteisterd.
Skiros werd een schuilplaats voor deze piraten, op voorwaarde dat de bannelingen een deel kregen van de geroofde buit van plaatsen op omliggende eilanden en geënterde schepen.