Thracië grenst aan het Europese deel van Turkije, waar de rivier de Evros de grensrivier is. In het noorden ligt Bulgarije en in het westen is de Nestos de grensrivier met de Griekse regio Macedonië.
Het district Thracië is onderverdeeld in een 3 tal kleinere departementen, te weten: Evros, Rodopi en Xanthi, net als in het aansluitende Macedonië bestaat het hele gebied uit een kustvlakte en gebergte in het achterland.
Het voor de kust gelegen eiland Samothraki behoort eveneens Thracië, maar wordt beschreven bij de eilanden van de Egeïsche Zee.
De hoogste berg is de Gyftokastron van 1827 m. Het gebied is vooral bekend om zijn tabaksteelt. Drama en Xanthi zijn tabakscentra. De bevolking van dit gebied woont gescheiden in Turkse, Pomaakse en Griekse dorpen.
Het Bulgaars-Griekse grensgebied wordt gedomineerd door het nogal ontoegankelijke Rhodopigebergte, het woongebied van de Pomaken, een kleurrijke islamitische bevolkingsgroep die een Bulgaars dialect spreekt.
De Thraciërs, van Indo-Europese afkomst, leefden in verschillende, elkaar meestal bestrijdende stammen, in de Griekse en Romeinse tijd waren ze bekend vanwege hun krijgslust en hun relatief hoog ontwikkelde muziek en dichtkunst. De eerste Griekse kolonies in het Thracische kustgebied, waaronder Byzantium en Apollonia, dateren van 714 v.Chr, omstreeks 518 v.Chr. kwam het gebied grotendeels onder Perzisch gezag.
De Romeinen splitsten het gebied in de provincie Macedonia en het koninkrijk Pergamum, dat onder Claudius I tot de provincie Thracia werd gemaakt (46 n.Chr.). Sinds de 1e eeuw had het gebied te kampen met Gotische en Slavische plunderingen en kolonisten. De versnippering van het gebied nam een aanvang met de oprichting van het Bulgaarse Rijk (7e eeuw) en in 1453 was het gehele gebied geleidelijk onder Turkse heerschappij geraakt. In de 19e en 20e eeuw was Thracië ondermeer het toneel van de Russisch-Turkse Oorlogen en de Balkanoorlogen.